Υποδεχτήκαμε σήμερα τη φίλη μας την Αργυρώ ένα παιδί
σαν όλους εμάς .
Και νιώσαμε για λίγο πως είναι να είναι κάποιος τυφλός, κωφός, ανάπηρος?
Είδαμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στο σχολείο, στο σπίτι στη γειτονιά?
Είδαμε πόσο αληθινή είναι η γλώσσα του σώματος και πόσο κάθε παιδί έχει την ανάγκη της επικοινωνίας.
Η Αργυρώ και κάθε παιδί με ειδικές ανάγκες χαίρεται , λυπάται φοβάται, θυμώνει , νιώθει ,συμμετέχει συνεργάζεται και δεν τα παρατά. Οι ρόδες είναι τα πόδια της και δεν πρέπει να βάζουμε εμπόδια στο δρόμο της.
