Οι μαθήτριες και οι μαθητές της Δ’ τάξης είχαν την ευκαιρία, την προηγούμενη Τετάρτη 30 Απριλίου, να γνωρίσουν δύο μοναδικά σημεία του τόπου μας: το Λιθάρι και το Κάστρο της Βόνιτσας.
Ακολουθώντας την παλιά εθνική οδό διασχίσαμε τόπους με μακραίωνη ιστορία και εξαιρετική ομορφιά. Από τα Οχυρά Μπιζανίου και το Χάνι Εμίν Αγά, δίπλα στον Ολύτσικα (1974μ.), που δεσπόζει πάνω από την κοιλάδα της Δωδώνης. Το Τέροβο με τις πηγές του Λούρου, το παλαιολιθικό σπήλαιο του Ασπροχάλικου και ο Κοκκινοπηλός, με κατοίκηση 40.000 ετών! Το Ρωμαϊκό υδραγωγείο, το οποίο μετέφερε το νερό από τις πηγές του Αγ. Γεωργίου, 50 χιλιόμετρα μακριά στη Νικόπολη, δροσίζοντας τον πληθυσμό της, που ξεπερνούσε τις 100.000 κατοίκους. Και λίγο πριν την πρώτη στάση μας η Παντάνασσα, μοναστήρι που ίδρυσε ο Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός τον 13ο αιώνα, δίπλα στη Λίμνη Ζηρού και η Φιλιππιάδα, η πόλη των πελαργών.
Το Λιθάρι, όπου κατά την παράδοση έφτασε ο Απόστολος Παύλος, για να κηρύξει το Ευαγγέλιο στην Ήπειρο, βρίσκεται κοντά στα προσφυγικά χωριά της Νέας Σαμψούντας, της Νέας Σινώπης και του Αρχάγγελου Πρέβεζας. Πριν από 2.000 χρόνια, η πιο μεγάλη πόλη της περιοχής και από τις πιο σημαντικές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ήταν η Νικόπολη, που ιδρύθηκε από τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό και μετέπειτα Ρωμαίο αυτοκράτορα Αύγουστο, μετά τη νίκη του στη ναυμαχία του Ακτίου επί του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας, το 31 π.Χ. Ο Παύλος, αφού έστειλε την Προς Τίτον Επιστολή (κεφ. γ’- στ. 12) από τη Μακεδονία, βρέθηκε στη Νικόπολη το 65 – 66 μ.Χ., για να διαδώσει το διδασκαλία του Ιησού σ’ έναν τόπο, όπου δεν είχαν ακούσει ακόμη για τον Χριστό. Η έρευνα του †Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελέτιου είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική για το γεγονός.
Έξω από τον παλιό και το νέο ναό, προς τιμήν των Αποστόλων, μας υποδέχτηκε ο Αρχιμανδρίτης Βαρνάβας, από τη συνοδεία της Ι. Μ. Προφήτη Ηλία και Τιμίου Προδρόμου. Ο Πατ. Βαρνάβας μας μίλησε για τη ζωή και το αποστολικό έργο του Παύλου, εξήγησε με θαυμάσιο τρόπο τον Ύμνο στην Αγάπη (Προς Κορινθίους Επιστολή, κεφ. ιγ’) και μοίρασε στα παιδιά χυμούς και σοκολάτες. Ας ευχηθούμε να ξανασυναντηθούμε!
Η επόμενη στάση μας ήταν και ο προορισμός μας: το Κάστρο της Βόνιτσας. Η επίσκεψη, ενταγμένη στο πλαίσιο του εθνικού θεματικού δικτύου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με τίτλο: «Κάστρο, ο τόπος το ορίζει και ο άνθρωπος το χτίζει», που συντονίζει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μολάων, αποκάλυψε τη διαδρομή ενός Κάστρου από τον 8ο αι. μέχρι τις μέρες μας. Τα πρώτα ευρήματα έχουν δείξει ότι, η αρχική οχύρωση στο λόφο πάνω από τον Αμβρακικό, μας πηγαίνει πίσω στο Βυζάντιο. Οι αλλαγές, οι επεκτάσεις, οι επισκευές στο φρούριο, μας φανερώνουν κάθε ιστορική εποχή: Δεσποτάτο της Ηπείρου, Φραγκοκρατία, Ενετοκρατία, Οθωμανική κατοχή. Το επιβλητικό συγκρότημα, που σήμερα είναι επισκέψιμο, αποτελεί μέρος του οχυρωματικού δικτύου του Αλή πασά (1788–1822), ο οποίος με μικρότερα και μεγαλύτερα κάστρα, προσπάθησε να ελέγξει τη ναυσιπλοΐα και τις επικοινωνίες (θαλάσσιες και χερσαίες) στα παράλια του Ιονίου.
Η εκδρομή, έκλεισε στο ειδυλλιακό τοπίο της Κουκουμίτσας. Το μικροσκοπικό νησί, πνιγμένο στα πεύκα, ενώνεται με τη χαρακτηριστική καμπυλωτή γέφυρα με την ακτή της Βόνιτσας. Γύρω από το εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου, τα παιδιά απόλαυσαν το φαγητό τους, αφού πέρασαν αρκετή ώρα μαζεύοντας κοχύλια, στα γεμάτα με αχινούς καθάρια νερά του Αμβρακικού.
