Σήμερα στις 6 του Μάρτη μέρα ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό πραγματοποιήσαμε σε συνεργασία με τον σύλλογο γονέων, δράσεις που σίγουρα μας προβλημάτισαν και χαράχτηκαν στην ψυχή μας σαν πολύτιμες στιγμές της σχολικής ζωής.
Αρχικά κάθε τμήμα με τους εκπαιδευτικούς του προβληματίστηκε βλέποντας σχετικά βίντεο, τα οποία οι μαθητές συζήτησαν, έφτιαξαν αφίσες με ανάλογα μηνύματα ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό, δημιούργησαν σελιδοδείκτες, διάβασαν σχετικά βιβλία και κατασκεύασαν την αλυσίδα της φιλίας.
Οι μαθητές της Α’ τάξης άκουσαν το παραμύθι “Η μέρα που έγινα κι εγώ λύκος”. Έφτιαξαν μία αφίσα όλοι μαζί. Κάθε παιδάκι κόλλησε τη φωτογραφία του και τα μπαλόνια του. Στα μπαλόνια έγραψαν λέξεις για αυτά που κάνουν στο σχολείο. Πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα και μας φτιάχνουν τη διάθεση. Στη συνέχεια τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα έφτιαξε μια αφίσα σχετικά με τη φιλία στο σχολείο με το μήνυμα: Στάσου όρθιος και δυνατός. Με βήματα γερά και σταθερά, πες όχι στη βία και ναι στη φιλία. Η δεύτερη ομάδα έκανε μια αφίσα με τίτλο: Τα χέρια είναι για να… Τα παιδιά παρουσίασαν τις ιδέες τους για το τι μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας στο σχολείο, καθώς και ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι για να χτυπάμε. Τέλος, έπαιξαν το παιχνίδι “ο κύκλος της καλής κουβέντας”, όπου τα παιδιά καθισμένα σε κύκλο έλεγαν μια καλή κουβέντα για το παιδί που καθόταν δίπλα. Όλα τα παιδιά χαμογελούσαν όταν άκουγαν να λένε κάτι καλό για εκείνα. Στο τέλος συνειδητοποιήσαμε πόση δύναμη έχουν οι λέξεις και πώς μια ένας καλός λόγος μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε όμορφα.
Στη συνέχεια όλοι μαζί κατεβήκαμε στον προαύλιο χώρο όπου μιλήσαμε για τον σχολικό εκφοβισμό. Φτιάξαμε όλοι μαζί έναν κύκλο και δημιουργήσαμε με τις σχολικές τσάντες μας το σύνθημα μας, που έγινε σύνθημα του σχολείο μας «Μίλα» «STOP» στο κέντρο του κύκλου με τη μουσική υπόκρουση των διαφορετικών από τα Αερικά.
Η Θεατρική ομάδα του σχολείου μας με την κ Αθηνά Τσικνιά παρουσίασαν ένα δρώμενο με παιχνίδι ρόλων «Τι κάνουν οι παρατηρητές όταν βλέπουν ένα παιδί που εκφοβίζεται;»
Η ΣΤ’ τάξη δραματοποίησε το τραγούδι “Η βροχή που πληγώνει”, ενώ η Ε΄ τάξη έσπασε τη σιωπή και μάλιστα με μεγάλο κρότο αφού τα μπαλόνια τους, άφησαν τα πολύχρωμα αποτυπώματά τους στην αυλή, έτσι για να μας θυμίζουν ότι δεν μένουμε σιωπηλοί.
Έγιναν παιχνίδια για το σεβασμό της διαφορετικότητας. «Πού μοιάζουμε και που διαφέρουμε;» Τελικά καταλάβαμε ότι παρά τις διαφορές μας, είμαστε όλοι μαθητές του 1ου Δημοτικού Σχολείου και αποτελούμε κρίκους μιας πολύχρωμης αλυσίδας, που κάθε κρίκος της μπορεί να είναι διαφορετικός, αλλά μοναδικός και εξίσου σημαντικός. Και όλοι παιδιά του πλανήτη της γης με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ανάγκες.
Στο τέλος κάθε τμήμα άφησε την αλυσίδα του στο δέντρο της καλοσύνης που υπάρχει στην είσοδο του σχολείου για να μας θυμίζει ότι όλα ξεκινούν από την καλοσύνη που πρέπει να την κάνουμε στάση ζωής.
Τραγούδια που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των δράσεων