Ζωσιμαία Σχολή

Το πρώτο διδακτήριο της Ζωσιμαίας Σχολής, η οποία ιδρύθηκε από τους Ζωσιμάδες το 1828, στεγάστηκε σε ένα μικρό τούρκικο σπίτι που βρίσκοταν στο χώρο κάτω από τη σημερινή Πλατεία Αρχιεπισκοπικού Σπυρίδωνος. Το κτίριο αυτό φιλοξένησε τη Σχολή μέχρι το 1834, γρήγορα όμως αποδείχτηκε ανεπαρκές για να φιλοξενήσει τη Σχολή, που άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία.

Έτσι στα 1834 αγοράζεται από την Επιτροπή της Σχολής το οικόπεδο που βρίσκεται στη θέση της σημερινής Ζωσιμαία και στο οποίο υπήρχε ήδη παλαιά αλλά ευρύχωρη οικία του μεγαλέμπορου Δημητρίου Αθανασίου. Η οικία αυτή ήταν ικανή,αρχικά,να στεγάσει τις λειτουργίες της σχολής,γρήγορα όμως και το δεύτερο αυτό διδακτήριο κρίθηκε ακατάλληλο, κάτι που διαπίστωσε και ο ίδιος ο Νικόλαος Ζωσιμάς. Παρ’ όλα αυτά διατηρήθηκε για 68 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1905, που λειτούργησε το τρίτο διδακτήριο της Ζωσιμαίας. Ήδη από το 1841 ο Ζωσιμάς, με τη διαθήκη του, εξέφρασε την επιθυμία για την ανέργεση νέου σύγχρονου και καλλιεπούς κτιρίου.

Μόλις όμως στα 1898 άρχισαν οι διαδικασίες για την υλοποίηση της βούλησης του μεγάλου ευεργέτη. Ο τότε Μητροπολίτης Ιωαννίνων Γρηγόριος Εφοροεπιτροπεία ανέθεσαν στους μηχανικούς Π. Μελίρρυτο και Δ. Χρηστίδη να συντάξουν τη μελέτη του νέου κτιρίου. Στα 1900 η μελέτη διαβιβάστηκε στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως για τη χορήγηση της σχετικής άδειας, αλλά η πύλη καθυστερούσε την έκδοσή της. Χρειάστηκε η επέμβαση του τούρκου διοικητή των Ιωαννίνων Οσμάν Πασά, για να εκδοθεί επί τέλους , η απαιτούμενη οικοδομική άδεια στις 6 Νοεμβρίου του 1901.

Αμέσως μετά το παλαιό κτίριο κατεδαφίζεται και η Σχολή στεγάζεται προσωρινά σε δυο γειτονικά τουρκικά σπίτια, που νοικιάστηκαν για το σκοπό αυτό. Έτσι άρχισαν οι εργασίες για την ανέγερση του τρίτου διδακτηρίου. Παράλληλα, έγινε πανελλήνιος έρανος που επέδωσε ανέλπιστους καρπούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνέβαλε στον έρανο ακόμη και το προσωπικό της Ρωσικής Πρεσβείας της Κωνσταντινούπολης. Στις 17 Φεβρουαρίου 1902 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος στον οποίο χαράχτηκε η εξής επιγραφή: «ΕΥΑΝΔΡΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΠΑΙΔΕΣ ΤΟΙΣ ΕΥΕΡΓΕΤΑΙΣ ΖΩΣΙΜΑΔΑΙΣ ΑΙΕΝ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΤΟΝΔΕ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΛΙΘΟΝ ΤΗΣ ΖΩΣΙΜΑΙΑΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΤΕΘΕΝΤΟ ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ 1902 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 17 ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ Π.ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΣ».

Μετά από πολλές περιπέτειες και -δυστυχώς- κομματικές διαμάχες, οι εργασίες ανέγερσης τελείωσαν και στις 14 Φεβρουαρίου 1905 η νέα Ζωσιμαία Σχολή ήταν πλέον γεγονός.

Ο λαμπρός αρχιτέκτονας Περικλής Μελίρρυτος ενσυνείδητα αντέγραψε την πρόσοψη που ο Χριστιανός Χάνσεν είχε, ήδη, σχεδιάσει για το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο των Αθηνών από το 1841. Και αυτό για να καταδείξει ότι η ιστορική Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων ήταν ίδρυμα πανεπιστημιακού επιπέδου.

Το νέο διδακτήριο περιλάμβανε οκτώ αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσα τελετών, δύο γραφεία, βιβλιοθήκη, αμφιθέατρο φυσικής και χημείας, τρία εργαστήρια και μουσείο. Όμως, όπως επισήμανε αργότερα ο επιφανής Γυμνασιάρχης Χρίστος Σουλής, υστερούσε σε χώρους υγιεινής, σε προσανατολισμό και σε αριθμό αιθουσών.

Παρ’ όλα αυτά το αρχαιοπρεπές, περίοπτο και επιβλητικό αυτό κτίριο είναι από τα ωραιότερα νεοκλασικά μνημεία των Ιωαννίνων και τα επί μέρους αρχιτεκτονικά του στοιχεία είναι εξόχως ενδιαφέροντα.

Ο βομβαρδισμός του 1940 του προξένησε σημαντικές καταστροφές και το κατέστησε ακατάλληλο για χρήση. Η σχετική αποκατάστασή του τελείωσε το 1956, πλην όμως, ήδη από το 1940. Η Ζωσιμαία άρχισε να περιφέρεται, δίκην πρόσφυγα, σε άλλα κτίρια (οικία Λιάμπεη και Ρουμανικό Σχολείο). Μόλις το 1957 απέκτησε νέα στέγη το τέταρτο διδακτήριο στη οδό Βαλαωρίτου.

Το ιστορικό κτίριο εξακολουθεί και σήμερα να στεγάζει σχολεία της μέσης εκπαίδευσης.

Η στοά της πρόσοψης και η κεντρική είσοδος της Ζωσιμαίας Σχολής είναι πιστά αντίγραφα του κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών που σχεδίασε ο Δανός αρχιτέκτονας Χριστιανός Χάνσεν και κτίστηκε με δωρεά του γιαννιώτη ευεργέτη Ιωάννη Δόμπολη (1769-1850)

Το κεντρικό αέτωμα της Ζωσιμαίας τονίζει το αυστηρά νεοκλασικό ύφος του κτιρίου, που χαρακτηρίζεται από απόλυτη συμμετρία στη διάταξη της όψης και της κάτοψής του σύμφωνα με το πρότυπο του Πανεπιστημίου Αθηνών

φωτογραφίες μαθητών

Ομάδα μαθητών: Βασίλης Γ., Δημήτρης Μπ., Γιώργος Β., Παναγιώτης Δρ.

Πηγές:

ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΕΓΚΩΜΙΟ, το παρελθόν που δεν χάθηκε, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ι. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΔΩΝΗ, 1998


η εκπαιδευτικός Πληροφορικής του σχολείου: Σπυρονίκου Αικατερίνη ΠΕ86

Δημοσιεύθηκε στην Αρχική, Έκτη Δημοτικού, Πληροφορική, Σχολικό Έτος 2018-2019, Χωρίς κατηγορία. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.